کاربرد الیاف در سقف‌های عرشه فولادی

کاربرد الیاف در سقف‌های عرشه فولادی

 سرعت اجرا، سبک سازی و حذف مصالح و روش های قدیمی که اکثرا وقت گیر و پرهزینه هستند از جمله عوامل مهم در اجرای ساختمان ها به شمار می روند. امروزه مهندسین و معماران ساختمان سبک سازی و اجرای سریع را به عنوان دو اصل بسیار مهم مورد توجه قرار می دهند. یکی از بخش های ساختمان که اهمیت فوق العاده ای در سرعت ساخت و ساز و نیز در وزن سازه دارد المان سقف می باشد. سقف های عرشه فولادی به عنوان یکی از انواع سقف به شمار می روند که همواره مورد توجه بوده اند.  ورق‌های فولادی موجدار، شبکه مش حرارتی، برشگیر و گلمیخ ها اجزای سقف عرشه فولادی را تشکیل می‌دهند. یکی از کاربردهای الیاف ماکروسینتتیک به عنوان جایگزین آرماتورهای حرارتی در سقف های عرشه فولادی می باشد.  در واقع میلگردهای فولادی که برای کنترل ترک های جمع شدگی و حرارتی در قسمت بتنی سقف کامپوزیت عرشه فولادی استفاده می شود را می توان با الیاف های ماکروسنتتیک یا الیاف ماکرو فولادی جایگزین کرد. میزان مصرف الیاف فولادی برای جایگزینی با شبکه میلگرد معادل حداقل 15 کیلوگرم در متر مکعب و مقدار الیاف ماکروسنتتیک برای جایگزینی شبکه میلگرد معادل حداقل 2/5 کیلوگرم بر متر مکعب می باشد. شبکه میلگرد حرارتی این سقف های عرشه فولادی نقش مسلح کننده ثانویه را دارد که در جهت کنترل ترک های ناشی از انقباض و تغییرات حرارتی عمل می کند. 

جایگزینی الیاف با این شبکه میلگرد سبب جلوگیری از ترک­های پلاستیک، کنترل عرض ترک خوردگی­ها، افزایش طاقت و جذب انرژِی و افزایش ظرفیت باربری می گردد. کاهش مستقیم 40 تا 50 درصدی هزینه ها در مقایسه با شبکه میلگرد، کاهش زمان وسهولت اجرا، کاهش نیروی انسانی و عدم نیاز به کارگر آرماتوربند بخشی از مزیت های مهم استفاده از بتن الیافی به جای شبکه میلگرد در سقف  عرشه فولادی می باشد.

همچنین در این خصوص استانداردها و آیین‌نامه‌های ساختمانی مختلفی با عنوان مرجع در ساخت سقف‌های عرشه فولادی مورداستفاده قرار می‌گیرند. در ادامه به قسمت‌های برگزیده‌ای از این آیین‌نامه‌ها اشاره‌شده است که به مهندسین و طراحان امکان استفاده از الیاف و سیستم الیافی را به‌منظور دستیابی به اهداف پروژه می‌دهد.

استاندارد SDI C-2011 برای دال‌های کامپوزیت با عرشه فولادی، یکی از استانداردهای Steel Deck Institute  است که در 30 نوامبر 2011 منتشرشده است. این استاندارد سه روش مسلح سازی برای کنترل ترک به‌صورت زیر تعریف می‌کند:

1-شبکه میلگردی یا میلگردهای تقویتی

2-بتن الیافی با الزامات استاندارد ASTM C1116، که با استفاده از الیاف پلیمری مطابق استاندارد ASTM D7508 باشد.

3-بتن الیافی مطابق با استاندارد ASTM C1116، حاوی الیاف ماکرو فولادی که مطابق با استاندارد ASTM A820 باشد.

همچنین طبق آیین نامه انجمن بتن آمریکا ACI544.4R برای کنترل ترک‌های حرارتی در دال های مسلح می‌توان از میلگرد، صفحات مش جوش داده شده و یا بتن الیافی (شامل الیاف ماکرو فولادی و الیاف ماکرومصنوعی) استفاده شود.

 

پیام خود را بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *